na jedną oś - nie może być zbyt duży ★★★ OSADKA: oś kwiatostanu, na której osadzone są kwiaty ★★★★★ mariola1958: OSTREK: oś, na której obraca się igła magnetyczna busoli ★★★★★ mariola1958: PIASTA: część koła, w którą mocuje się oś ★★★ WARMIA: w parze z Mazurami ★★ KRÓLICA: w parze z Do czego służy igła magnetyczna? Igła magnetyczna ma kilka praktycznych zastosowań spowodowany jego zdolność aby dopasować się do pól magnetycznych. Jeden z najbardziej znane zastosowania jest w kompasach. Igła kompasu, na którym zamontowana jest namagnesowana igła oś obrotu i swobodnie się obracać. Właściwości przestrzeni, w której na umieszczoną igłę magnetyczną (magnes) działają siły magnetyczne nazywamy polem magnetycznym. Igła magnetyczna to mały magnes – znany nam z choćby z kompasu. Jeżeli zbliżymy ją do innego magnesu obróci się wskazując biegun północny tego magnesu. Czytaj dalej →. 3. Pole magnetyczne Ziemi obraca nimi makler ★★★ SMOKI: legendarne potwory, ziejące ogniem ★ MAKLER: obraca akcjami ★★ OSTREK: oś, na której obraca się igła magnetyczna busoli ★★★★★ mariola1958: UDZIEC: barani pieczony nad ogniem ★★ ŚMIGŁO: obraca się nad helikopterem ★★ HOFFMAN: reżyser "Ogniem i mieczem" ★★ IGRANIE: zabawa z na jedną oś - nie może być zbyt duży ★★★ OSADKA: oś kwiatostanu, na której osadzone są kwiaty ★★★★★ mariola1958: OSTREK: oś, na której obraca się igła magnetyczna busoli ★★★★★ mariola1958: PIASTA: część koła, w którą mocuje się oś ★★★ RZĘDNA: oś w parze z odciętą ★★★ MAMIDŁO: coś oś, na której obraca się igła kompasu (na 6 lit.). Oprócz OŚ, NA KTÓREJ OBRACA SIĘ IGŁA KOMPASU sprawdź również: w geometrii: odcinek stanowiący różnicę promienia koła prostopadłego do cięciwy ograniczającej odcinek koła oraz wysokości trójkąta wyznaczonego przez ramiona kąta środkowego i tę cięciwę , gFk0. Kategorie: ciekawostkiZiemiakosmosnaukabadaniageologiapole magnetyczne Naukowcy znaleźli dowody na to, że nachylenie Ziemi od czasu do czasu ulega znacznym zmianom. Wiemy, że kontynenty poruszają się powoli z powodu tektoniki płyt, ale dryf kontynentów jedynie przesuwa płyty tektoniczne. Od kilkudziesięciu lat toczy się debata, czy zewnętrzna, solidna powłoka Ziemi, może się kołysać, a nawet przechylać względem osi obrotu planety. Takie przesunięcie Ziemi nazywa się „prawdziwą wędrówką polarną”, ale dowody na zachodzenie tego procesu, nie dają jasnej odpowiedzi. Nowe badania na ten temat, zostało opublikowane w czasopiśmie Nature Communications. Ziemia jest uwarstwioną kulą z wewnętrznym jądrem z litego metalu, zewnętrznym jądrem z ciekłego metalu oraz litym płaszczem i nadrzędną skorupą na powierzchni, na której żyjemy. Wszystko to obraca się wokół osi planety raz dziennie. Ponieważ zewnętrzne jądro Ziemi jest płynne, stały płaszcz i skorupa mogą się na nim ślizgać. Ziemskie pole magnetyczne jest generowane przez konwekcję ciekłego metalu zewnętrznego jądra. Wędrówki płaszcza i skorupy nie wpływają na jądro, ponieważ leżące na nich warstwy skalne są przezroczyste dla ziemskiego pola magnetycznego. Wzory konwekcyjne w tym zewnętrznym jądrze, obracają się wokół osi obrotu Ziemi, co oznacza, że ​​ogólny wzór ziemskiego pola magnetycznego jest przewidywalny i rozkłada się w taki sam sposób, jak opiłki żelaza na małym magnesie. Wiele skał rejestruje kierunek lokalnego pola magnetycznego podczas powstawania. Maleńkie kryształki mineralnego magnetytu wytwarzanego przez niektóre bakterie, układają się niczym maleńkie igły kompasu i zostają uwięzione w osadach, gdy skała zestala się. Ten „skamieniały” magnetyzm, można wykorzystać do śledzenia osi ruchu obrotowego Ziemi. Jedna z takich próbek, wywołała gorącą debatę w społeczności naukowej. Przedstawiała ona wydarzenia z późnej kredy, około 84 miliony lat temu. Przez ostatnie trzy dekady, geofizycy wielokrotnie dyskutowali, czy w kredzie wystąpiła prawdziwa wędrówka polarna. Dopiero niedawno, międzynarodowy zespół naukowców przedstawił dane paleomagnetyczne, pozyskane z wapieni z Apeninów. Magnetyzm młodszych skał na tym samym obszarze, był badany prawie 50 lat temu i pośrednio doprowadził do odkrycia uderzenia asteroidy, która zabiła dinozaury. Włoskie dane wskazują, że w okresie kredy, doszło do zmiany nachylenia naszej planety, o około 12˚. Zespół odkrył również, że Ziemia samoistnie powróciła do poprawnej osi, zmieniając ja o prawie 25˚w ciągu około pięciu milionów lat. Dzięki tym odkryciom udowodniono, że dotychczasowe modele zakładające, że oś obrotu Ziemi pozostawała stabilna przez ostatnie 100 milionów lat są błędne. Ocena: 4963 odsłony GluEEE Użytkownik Posty: 924 Rejestracja: 30 gru 2012, o 19:24 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: Całkonacja Podziękował: 227 razy Pomógł: 14 razy Igła magnetyczna i przewodnik z prądem. Jak zachowają się igły magnetyczne, które znajdują się obok przewodnika na tym samym poziomie. Jedna z prawej, jedna z lewej strony? Kartezjusz Użytkownik Posty: 7318 Rejestracja: 14 lut 2008, o 08:31 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: Z Bielskia-Białej Podziękował: 5 razy Pomógł: 955 razy Igła magnetyczna i przewodnik z prądem. Post autor: Kartezjusz » 25 wrz 2013, o 14:31 Zależy od kierunku przepływu prądu. GluEEE Użytkownik Posty: 924 Rejestracja: 30 gru 2012, o 19:24 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: Całkonacja Podziękował: 227 razy Pomógł: 14 razy Igła magnetyczna i przewodnik z prądem. Post autor: GluEEE » 25 wrz 2013, o 14:36 Przewodnik poziomy, prąd płynie do przodu (za kartę). Odchylą się biegunem północnym w stronę przewodu, ale ta z lewej przechyli się troszkę do góry, a ta z prawej troszkę do dołu? Kartezjusz Użytkownik Posty: 7318 Rejestracja: 14 lut 2008, o 08:31 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: Z Bielskia-Białej Podziękował: 5 razy Pomógł: 955 razy Igła magnetyczna i przewodnik z prądem. Post autor: Kartezjusz » 25 wrz 2013, o 14:43 Nie tez lewej będzie skierowany w stronę przewodu, a drugi wręcz przeciwnie,bo ma przy sobie biegun południowy. GluEEE Użytkownik Posty: 924 Rejestracja: 30 gru 2012, o 19:24 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: Całkonacja Podziękował: 227 razy Pomógł: 14 razy Igła magnetyczna i przewodnik z prądem. Post autor: GluEEE » 25 wrz 2013, o 14:48 Czyli ten z lewej będzie obrócony biegunem południowym w kierunku przewodu, a ten z prawej obrócony biegunem północnym? GluEEE Użytkownik Posty: 924 Rejestracja: 30 gru 2012, o 19:24 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: Całkonacja Podziękował: 227 razy Pomógł: 14 razy Igła magnetyczna i przewodnik z prądem. Post autor: GluEEE » 25 wrz 2013, o 15:02 A jakbym chciał to wytłumaczyć, to dlatego, że w ten biegun południowy z lewej strony będzie wbijać się pole magnetyczne, a z tego z prawej będzie wychodzić, tak? Kartezjusz Użytkownik Posty: 7318 Rejestracja: 14 lut 2008, o 08:31 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: Z Bielskia-Białej Podziękował: 5 razy Pomógł: 955 razy Igła magnetyczna i przewodnik z prądem. Post autor: Kartezjusz » 25 wrz 2013, o 15:04 Igła magnetyczna zawsze patrzy na północ. ,a jest do tyłem jest do południa.. GluEEE Użytkownik Posty: 924 Rejestracja: 30 gru 2012, o 19:24 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: Całkonacja Podziękował: 227 razy Pomógł: 14 razy Igła magnetyczna i przewodnik z prądem. Post autor: GluEEE » 25 wrz 2013, o 15:06 Więc można przyjąć, że po lewej stronie takiego przewodu jest N, a po prawej S,tak? GluEEE Użytkownik Posty: 924 Rejestracja: 30 gru 2012, o 19:24 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: Całkonacja Podziękował: 227 razy Pomógł: 14 razy Igła magnetyczna i przewodnik z prądem. Post autor: GluEEE » 25 wrz 2013, o 15:33 Okej, ale czy ona nie mówi o tym, że linie pola są okręgami? Czy można "przyjąć", że w tamtych miejscach odpowiednio wychodzi i wchodzi pole .. Kamaz Użytkownik Posty: 127 Rejestracja: 13 kwie 2013, o 13:44 Płeć: Kobieta Pomógł: 21 razy Igła magnetyczna i przewodnik z prądem. Post autor: Kamaz » 25 wrz 2013, o 16:50 Tak, linie pola wytwarzanego przez przewodnik z prądem są okręgami. Przyjęcie, że z jednej strony linie pola wchodzą w przewodnik, a z drugiej wychodzą, przeczyłoby zdroworozsądkowej symetrii. Linie pola nie powinny zależeć od tego, z której strony na nie patrzymy. GluEEE Użytkownik Posty: 924 Rejestracja: 30 gru 2012, o 19:24 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: Całkonacja Podziękował: 227 razy Pomógł: 14 razy Igła magnetyczna i przewodnik z prądem. Post autor: GluEEE » 25 wrz 2013, o 17:41 To jak jest z tymi igłami? Tak jak mówił Kartezjusz? Kamaz Użytkownik Posty: 127 Rejestracja: 13 kwie 2013, o 13:44 Płeć: Kobieta Pomógł: 21 razy Igła magnetyczna i przewodnik z prądem. Post autor: Kamaz » 25 wrz 2013, o 22:21 Igła ustawia się wzdłuż linii pola (o ile ma taką możliwość. Nie do końca zrozumiałam, jak dokładnie wygląda sytuacja z zadania). Należy wziąć pod uwagę pole wypadkowe, tzn. pole wytwarzane przez przewód dodane do pola ziemskiego. Kartezjusz Użytkownik Posty: 7318 Rejestracja: 14 lut 2008, o 08:31 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: Z Bielskia-Białej Podziękował: 5 razy Pomógł: 955 razy Igła magnetyczna i przewodnik z prądem. Post autor: Kartezjusz » 26 wrz 2013, o 08:06 Cyli albo zakładamy, że przewód jest tak silnie naladowany, że niweluje ziemskie pole magnetyczne, albo decyduje jeszcze orientacja względem stron świata. Działanie kompasuKompas inaczej busola to przyrząd, którego zadaniem jest wskazywanie kierunku północnego, ma on na celu pomagać w jest zbudowany z igły magnetycznej, która obraca się oraz z podziałki kątowej, na której naniesione zostały symbole: północ – N, południe – S, wschód – E i zachód – magnetyczna działa, ponieważ jest namagnesowana, pokazuje zawsze kierunek linii pola magnetycznego. Kompas może być magnetyczny, elektromechaniczny, geodezyjny, geologiczny, żyroskopowy i słoneczny. Najbardziej znany to kompas magnetyczny, który wyznacza kierunek południka magnetycznego. Jest zbudowany z igły magnetycznej ułożonej na pionowej osi i tarczy z podziałką kątowa, tzw. różą działanie kompasu magnetycznego mogą zakłócać będące w jego pobliżu magnesy, przedmioty ferromagnetyków, a także przewody przewodzące prąd o dużym natężeniu. Obiekty takie zaburzają naturalne pole magnetyczne Ziemi. Wyjątkowym rodzajem kompasu, na który należałoby zwrócić uwagę jest jest kompas żyroskopowy, będący pierwszym i najprostszym systemem nawigacji zaletami żyroskopu jest to, że pokazuje on biegun geograficzny, a nie biegun geomagnetyczny. Poza tym cechuje go szybka reakcja i brak oscylacji wskazań przy zmianie kursu. Nie jest też wrażliwy na wpływ mas magnetycznych i zaburzeń pola magnetycznego. Tego typu kompas jest wykorzystywany na statkach i w samolotach, kierunek w żyroskopie nim pokazuje żyroskop, tzw. bąk symetryczny, a nie igła magnetyczna. Żyroskop to ciało stałe, które obraca się i jest przytwierdzone do stałej podstawy. Ziemia ma zarówno bieguny geograficzne, jak i magnetyczne. Geograficzne bieguny północny i południowy wyznaczają przeciwległe końce osi centralnej, na której obraca się Ziemia. Jednak położenia biegunów północnego i południowego nie są punktami stałymi, a ich odległość od odpowiadających im biegunów geograficznych może się różnić nawet o kilka tysięcy kilometrów. Ziemskie pole magnetyczne jest generowane przez wirowanie planety i zachowanie płynu bogatego w żelazo znajdującego się w ziemskim rdzeniu. Tym samym pole magnetyczne – i bieguny magnetyczne – zmieniają się w odpowiedzi na prędkość i wzór ruchu tego płynu. Czytaj też: Kanada wysuwa roszczenia w sprawie bieguna północnego Igły kompasu są zaprojektowane w celu wyrównania z polem magnetycznym Ziemi. Północny koniec igły wskazuje na biegun północny, a przeciwny – na południowy. Kiedy wyjmiemy kompas i pozwolimy, aby igła osiadła, będzie działać równolegle do linii ziemskiego pola magnetycznego, na którym stoimy. Sęk w tym, że pole magnetyczne nie jest ułożone w linie prostej od bieguna północnego do południowego. W miarę zbliżania się do magnetycznego bieguna południowego, linie pola będą się wyginać i znajdą bliżej magnetycznego bieguna południowego, biegnąc prostopadle do powierzchni Ziemi. Gdybyśmy chcieli więc odwiedzić biegun południowy, mając kompas ze swobodnie “dryfującą” igłą, która mogłaby poruszać się w trzech wymiarach, po dotarciu do magnetycznego bieguna południowego “południowy” koniec tej igły wskazywałby prosto w dół. Ten sam kompas zachowywałby się podobnie na magnetycznym biegunie północnym. Tylko na równiku typowy kompas zapewni najbardziej dokładny odczyt kierunku północnego i południowego. [Źródło: Czytaj też: Ziemskie bieguny magnetyczne mogą odwracać się częściej niż sądzono Magnetyzm jest znany ludziom od czasów starożytnych. Pierwsza pisemna wzmianka o nim pochodzi z I wieku pne. e., ale naukowcy uważają, że wiedza na temat tego zjawiska pojawiła się znacznie wcześniej. Jest globalna, a życie bez niej na naszej planecie jest niemożliwe. Dlatego badacze przez cały czas próbowali badać tę siłę i ograniczać ją dla postępu ludzkości. Pole magnetyczne Żyjąc na Ziemi, nie zauważając tego, jesteśmy stale pod wpływem różnych sił. Pole magnetyczne nie jest wyjątkiem od tej reguły. Chociaż, dokładniej, definiuje się go jako szczególny rodzaj materii, a nie na siłę. Źródłem jego występowania są naładowane cząstki elektryczne lub magnesy. Jeśli przyjmiemy przestrzenną charakterystykę tej materii, wówczas jest to kombinacja sił zdolnych do działania na namagnesowane ciała. Ta zdolność wynika z ruchu wyładowań między cząsteczkami obiektu. Głównym warunkiem powstania takiego pola jest ciągły ruch. ładunki elektryczne. Interakcja pól magnetycznych i elektrycznych doprowadziła do tego, że nie mogą istnieć oddzielnie. Zjawisko to nazywa się polem elektromagnetycznym. Wszystkie elementy takiej materii są ze sobą nierozerwalnie połączone i działają tak, że zmieniają się ich właściwości. Właściwości magnetyczne Pole magnetyczne, podobnie jak każde inne zjawisko fizyczne na Ziemi, ma swoją własną charakterystykę: Pochodzenie to przenoszenie ładunków elektrycznych. Indukcja pola magnetycznego jest jego główną charakterystyką siły, która istnieje w każdym z jej poszczególnych punktów i jest kierunkowa. Jego wpływ ogranicza się do magnesów, ruchomych ładunków i prądów. Jest podzielony przez naukowców na dwa rodzaje: stały i zmienny. Osoba bez specjalnych urządzeń nie wyczuwa wpływu magnetyzmu. Jest to zjawisko elektrodynamiczne, ponieważ źródłem jego pochodzenia są poruszające się cząstki. prąd elektryczny. I tylko te same cząstki mogą być dotknięte przez pole magnetyczne. Trajektoria ruchu naładowanych cząstek może być prostopadła. Indukcja w magnetyzmie Indukcja pola magnetycznego jest określona przez jego kierunkowość, to znaczy jest ona wektorem i jest nieodłącznym elementem każdej dziedziny występującej w takich warunkach. Jest zawsze skierowany w taki sam sposób, jak strzałka, która swobodnie się obraca w kompasie. Tego rodzaju pole całkowicie charakteryzuje się indukcją magnetyczną. Każdy punkt jest nośnikiem kierunku i modułu tej siły. Jeśli są one takie same dla wszystkich punktów tego pola, to nazywa się je jednorodne. Indukcja pola magnetycznego w fizyce jest oznaczona przez wektor i wielką literę alfabetu łacińskiego B. Formuła indukcji magnetycznej Aby obliczyć tę charakterystykę mocy, musisz znać wzór do jej obliczenia: B = F: I x l. W tym wzorze: B oznacza indukcję pola magnetycznego; F jest siłą działającą na przewodnik od strony pola; I - siła, z jaką prąd przechodzi przez przewodnik; l jest faktyczną długością samego przewodnika. Jednostką indukcji, według Międzynarodowego Systemu Jednostek, jest Tesla (T). Linie przechodzące w polu magnetycznym Indukcja magnetyczna ma wektor, czyli kierunkowość. Jeśli jest wyświetlany na papierze, zostanie wyrażony w liniach. Zbiegają się one ze stycznymi, które mają ten sam kierunek, co wektor indukcyjny. Jeżeli pole magnetyczne jest jednorodne, wówczas te linie biegną równolegle do siebie. Gdy nie jest jednorodna, kierunek tej siły będzie różny we wszystkich punktach pola, a styczne do nich będą wyglądać jak koła. Magnetyzm magnetyczny Pole magnetyczne może być tworzone przez różne obiekty, na przykład solenoid. Solenoid w swej istocie jest elektromagnesem, czyli cewką indukcyjną. Aby utworzyć solenoid, wymagana jest cylindryczna powierzchnia (rdzeń) i izolowany żyły przewodnik (drut), który jest nawinięty na rdzeń. Prąd płynący przez drut tworzy tego rodzaju materię wokół solenoidu. W tym momencie zamienia się w magnes. Jeśli wyłączysz elektryczność, wszystkie specjalne właściwości solenoidu znikną, a po ponownym włączeniu zostaną wznowione. Im więcej powinieneś owijać wokół rdzenia i im więcej prądu jest dostarczane, tym silniejsza będzie atrakcyjność solenoidu. Magnetyczny cewka indukcyjna Bardzo interesujące jest uwzględnienie solenoidu, którego długość jest znacznie większa niż jego średnica. Indukcja pola magnetycznego solenoidu w tym przypadku wszędzie ma jedną kierunkowość, która jest równoległa do rdzenia cewki, co oznacza, że ​​każda linia pola jest równoległa do siebie. Jeżeli przewodnik jest równomiernie nawinięty, to nie tylko kierunek jest taki sam, wartość liczbowa będzie również taka sama. Ze względu na to, że solenoid ma bardzo prostą konstrukcję, jego pole zostało uznane za standard polowy. Magnetosfera ziemska Na naszej planecie są miliony magnesów różnej wielkości i pochodzenia, ale największą z nich, do której ciągle się dotykamy, jest nasza Ziemia. Pierwszy raz o Ziemi jako o podobnym temacie powiedziano w 1600 roku. W tym roku naznaczono pojawienie się książki angielskiego fizyka Williama Hilberta, w której ściśle łączy on Ziemię i tę sprawę. Ponadto mówi on, że oś ziemskiego pola magnetycznego i oś, wzdłuż której obraca się planeta, nie są identyczne, ale przeciwnie, mają tylko jeden punkt kontaktu. Jeśli stworzysz graficzny rysunek tego zjawiska wokół naszej niebieskiej kuli, natychmiast stanie się oczywiste, że jest bardzo podobny do zwykłego magnes trwały. Pierwsze mapy pokazujące naszą planetę z tego kierunku zostały narysowane przez E. Halleya w 1702 roku. Jak ziemia regeneruje swoje szczególne właściwości? To całkiem proste. Jak wiadomo, istnieje rdzeń w głębi naszej planety. Jest to ogromna kula rozgrzanego do czerwoności żelaza, która jest doskonałym przewodnikiem prądu, czyli naładowanym rdzeniem i zapewnia potężne przepływy cząstek. Z powodu tego zjawiska Ziemia jest otoczona przez magnetosferę, która chroni ją przed negatywnymi wpływami z głębi kosmosu, a nawet z naszego własnego Słońca. Indukcja pola magnetycznego Ziemi wynosi 0,5 · 10 - 4 T. Zmiany w magnetosferze Ziemi Po odkryciu ziemskiego pola magnetycznego wielu fizyków zdecydowało się rozwiązać ten problem. W 1635 r. G. Hellibrand odkrył, że ta warstwa globu ulega ciągłym zmianom. Zmiany te są podzielone na dwa rodzaje: stały i krótkoterminowy. Trwałe występowanie z powodu złóż minerałów rudy, które powodują odkształcenia spowodowane własnymi silnymi przepływami energii. Winowajcą krótkoterminowych zmian jest tak zwany "wiatr słoneczny". Jest to strumień cząstek elektrycznych, które wybuchają z powierzchni Słońca. Interakcja tych dwóch zjawisk prowadzi do "burz magnetycznych". Jeśli taka burza jest silna, może nawet doprowadzić do utraty łączności radiowej lub niepewności igły kompasu. Jednym z najpiękniejszych efektów takich burz jest Northern Lights, ponieważ bieguny są szczególnie podatne na ich wpływ. Tak więc magnetyzm jest obecny w życiu każdego człowieka. Wpływa na nas, nawet jeśli nie czujemy tego. Z powodu tego zjawiska nasza planeta nie jest narażona na negatywne wpływy z zewnątrz, a my mamy okazję obserwować barwne kolory Aurory.

oś na której obraca się igła magnetyczna